[รีวิว] BECK (ปุปะจังหวะฮา) 1 ในการ์ตูนที่มีพลังสร้างแรงบันดาลใจ [Manga]

[REVIEW] BECK (ปุปะจังหวะฮา) [1999-2008]

BECK (ベック, ปุปะจังหวะฮา) ฉบับภาษาไทย
– ลิขสิทธิ์และจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ
– จำนวน 34 เล่มจบ
– ไม่มีหน้าสี

ผลงานระดับมาสเตอร์พีซของอาจารย์ Harold Sakuishi เป็นการ์ตูนที่ถ่ายทอดวิถีและธุรกิจของวงการดนตรีญี่ปุ่นได้แบบจริงจังและตรงไปตรงมา (หลายวงของญี่ปุ่น ก็มีจุดเริ่มต้นคล้ายๆ แบบนี้) ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร Monthly Shonen ช่วงปี ค.ศ. 1999-2008

เรื่องย่อ/เนื้อเรื่อง
เรื่องราวของกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่ตั้งวงดนตรีที่ชื่อว่า BECK ขึ้นมา ขึ้นเพื่อไล่ตามความความฝันของตัวเอง พวกเขาต้องพยายามต่อสู้ฝันฝ่าอุปสรรคต่างๆ เพื่อที่จะได้สร้างผลงานเพลงในระดับโลก โดยตัวละครเอก 2 คนที่มีส่วนสำคัญในเรื่องนี้คือ

– Yukio Tanaka หรือที่เพื่อนๆ มักจะเรียกว่า Koyuki – เด็กมัธยมวัย 14 ปี ที่มีชีวิตแสนเรียบง่าย ไม่มีจุดหมายหรือความฝันใดๆ ในชีวิต ชีวิตโดยปรกติ ค่อนข้างจะออกไปในแนว Loser พูดง่ายๆ คือ ไม่เอาไหนสักด้าน ไม่ว่าจะเป็น ดนตรี , กีฬา หรือการเรียน

– Ryusuke Minami หรือเพื่อนๆ ที่อเมริกาเรียกว่า Ray – เด็กหนุ่มผู้ที่มีฝีมือและพรสรรค์ทางดนตรีกีตาร์ แต่มีนิสัยที่ค่อนข้างจะเพลย์บอย และไม่ยึดติดกับการใช้ชีวิต ตามสไตล์เด็กที่โตที่อเมริกา

ความรู้สึกระหว่างอ่านและหลังอ่านจบ
ถือว่าเป็น 1 ในการ์ตูนที่มีพลังในการสร้างแรงบันดาลใจได้อย่างมากมาย โดยเฉพาะกับคนที่เล่นดนตรีหรือมีความใฝ่ฝันจะเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียง ทุกครั้งที่แมวหยิบมาอ่าน มันทำให้แมวต้องลุกขึ้นไปจับกีตาร์ขึ้นมาดีดเล่นเสมอเลย

แม้ว่าจะเป็นการเล่าเรื่องราวผ่านหน้ากระดาษในรูปแบบของภาพนิ่งและตัวหนังสือ แต่สิ่งที่นำเสนอกลับสามารถทำให้เราจินตนาการไปถึงเรื่องราวและบทเพลงที่ตัวละครถ่ายทอดออกมาได้อย่างไม่น่าเชื่อเลย

เนื้อเรื่องมีทั้งความฮา ความสนุกและมีพลังอย่างเหลือล้น ซึ่งในห้วงขณะที่อ่านอยู่นั้น พูดได้เลยว่าอารมณ์พลุ่งพล่านมาก ยิ่งในช่วงวัยรุ่นตอนที่แมวเริ่มอ่านนั้น แมวยังเล่นดนตรีอยู่ด้วย โอ้โห อ่านปุ๊บต้องไปหยิบกีตาร์มาเล่นตามเลย

หรือแม้กระทั่งตอนนี้ที่เแมวลิกเล่นดนตรีไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่หยิบกลับมาอ่าน มันทำให้แมวรู้สึกมีพลังฮึดสู้ทุกครั้ง ไม่ว่าจะกำลังท้อแท้ใจ หรือเหนื่อยใจกับอะไรอยู่ก็ตาม มันช่วยเติมพลังให้แมวได้จริงๆ

สิ่งหนึ่งที่แมวชอบมาก คือ อาจารย์ Harold Sakuishi สามารถถ่ายทอดออกมาให้เราได้เห็นอย่างชัดเจน ถึงความพยายามของ โคะยุกิ ในการฝึกฝนกีตาร์อย่างหนัก จากที่ไม่เคยเล่นดนตรีชิ้นใดเลย จนได้รับการยอมรับจากเพื่อนในวงในที่สุด

พูดถึงแนวดนตรีของวง BECK มันมีส่วนผสมของดนตรีที่หลากหลายแนวเลยทีเดียว เพราะการทำเพลงของวง เกิดจากการแจมกันในห้องซ้อม ซึ่งสมาชิกแต่ละคนก็จะมีความชอบและความถนัดที่แตกต่างกันไป เช่น ริวสุเกะ (กีตาร์) จะมาทางสาย Blues และ Rock, ไทระ (เบส) จะมาสาย Funky ส่วน ชิบะ (แร็ปเปอร์) ก็จะเป็นสไตล์ Hip Hop เป็นต้น

มาว่ากันที่คาแรคเตอร์ของตัวละครต่างๆ กัน ดูเหมือนอาจารย์น่าจะได้รับอิทธิพลมาจากนักร้องนักดนตรีที่มีชื่อเสียงหลายๆ คนมาใช้เป็นแรงบันดาลใจ อย่างเช่น สมาชิกขอวง BECK ทั้ง 5 คน ซึ่งประกอบไปด้วย

• โคะยุกิ (มือกีตาร์และร้องนำ) น่าจะได้รับแรงบันดาลใจในการเล่นกีตาร์มาจาก Tom Morello แห่งวง Rage Against the Machine  ส่วนสไตล์และท่าทางการร้องเพลงก็น่าจะได้รับแรงบันดาลใจมาจาก Liam Gallagher อดีตนักร้องนำวง Oasis
• ชิบะ (Rapper) น่าจะได้แรงบันดาลใจมาจาก Zack de la Rocha แห่งวง Rage Against the Machine
• ริวสุเกะ (มือกีตาร์และหัวหน้าวง) ผู้ผสมผสานกีตาร์สไตล์ “Blues” กับดนตรีแบบ “Rock” น่าจะได้แรงบันดาลใจมาจาก Jimmy Page แห่งวง Led Zeppelin
• ไทระ (มือเบส) ที่แม้จะมีลักษณะท่าทางสุขุมเยือกเย็น แต่ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง ทรงผม การย้อมสีผม และท่าทางการเล่นเบสของเขา กับสไตล์การ Slap เบสแนว “Funky” จ๋า น่าจะได้แรงบันดาลใจมาจาก Flea แห่งวง Red Hot Chili Peppers
• ซากุ (มือกลอง) น่าจะได้แรงบันดาลมาจากมือกลองระดับโลกหลายๆ คนมาสร้างตัวละครตัวนี้ขึ้นมา ดังนั้น คาแรคเตอร์จึงอาจจะไม่ค่อยชัดเจนมากนักว่า มาจากมือกลองคนใดเป็นหลัก และหนึ่งในนั้น คิดว่าน่าจะมีคาแรคเตอร์ของ Dave Grohl ในช่วงที่ยังเป็นมือกลองให้กับวง Nirvana แน่ๆ

แต่จะว่าไปแล้ว ต้นแบบคาแรคเตอร์ของตัวละคร ก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนจะคิดนะฮะ บางคนอาจจะมองว่าคล้ายคนอื่นมากกว่าที่กล่าวไปก็เป็นได้ อันนี้ไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนฮะ

และในฉากหลายๆ ฉาก หรือตัวประกอบตัวอื่นๆ ก็มีการหยิบยืมมาจาก MV หรือภาพถ่ายอื่นๆ ของศิลปิน/คนดังจากหลากหลายวงการมาใช้เหมือนกัน

รวมถึงการออกแบบไตเติ้ลของแต่ละตอน จะมีการนำภาพปกอัลบั้มเพลงดังๆ ของศิลปิน Rock ต่างๆ มาปรับใช้เป็นภาพของวง BECK (เหมือนๆ จะล้อเลียน แต่ก็ยังมีความคาราวะต้นฉบับอยู่) เช่น อัลบั้ม Master of Puppets (1986) ศิลปิน Metallica, อัลบั้ม Nevermind ศิลปิน Nirvana (1991), อัลบั้ม Vs. (1993) ศิลปิน Pearl Jam และ อัลบั้ม Definitely Maybe (1994) ศิลปิน OASIS เป็นต้น

สรุป >> ให้ไปเลย เต็ม 10 ฮะ นี่คือการ์ตูนที่ว่าด้วยเรื่องราวการเดินทางบนเส้นทางสายดนตรีที่ดีที่สุด ณ ขณะนี้ การดำเนินเรื่องสนุกและให้พลังงานในการต่อสู้กับอุปสรรคเพื่อทำความฝันให้สำเร็จได้อย่างมากมาย แม้จะไม่ได้เล่นดนตรี ก็อ่านได้สนุกและทำความเข้าใจกับไปกับเรื่องได้ไม่ยากฮะ แต่ถ้าคุณเป็นคนเล่นดนตรี คุณจะฟินและอินเอามากๆ เลย

---

จากความโด่งดัง มังงะเรื่องนี้จึงได้มีการหยิบมาดัดแปลงสร้างเป็นเวอร์ชั่น อนิเมะ ในปี 2004-2005 และเวอร์ชั่น ภาพยนตร์ (Live Action) ในปี 2010 สามารถคลิกเข้าไปอ่านรีวิว/ฟังเพลงประกอบอนิเมะและภาพยนตร์ชุดนี้ได้จากในลิ้งค์เลยฮะ

สุดท้ายนี้ ก็ขอฝากเพจไว้ด้วยเช่นเคย คลิกกันเข้าไปอ่านเรื่องอื่นๆ เพิ่มเติมกันได้เลยฮะ