[รีวิว] Cracked (ภาพหวาด) ความทรงจำที่เลือนหายกำลังจะกลับมาทวงคืน [Movie]

[Review] Cracked (ภาพหวาด) [2022]

Cracked (ภาพหวาด) ภาพยนตร์แนว Horror ของค่าย CJ Major ที่เป็นบริษัทร่วมทุนสร้างระหว่างไทย-เกาหลี ที่ได้ เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์ มาทำหน้าที่เขียนบทร่างแรกๆ ที่ดัดแปลงมาจากบทดั่งเดิมของเกาหลี ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นทีมใหม่ให้มารับผิดชอบแทน

เขียนบทโดย อรอุษา ดอนไสว, ปัญญ์ หอมชื่น และ สุรพงษ์ เพลินแสง
กำกับโดย สุรพงษ์ เพลินแสง

นำแสดงโดย
แพต – ชญานิษฐ์ ชาญสง่าเวช รับบทเป็น รุจา (จากซีรีส์เรื่อง เคว้ง (The Stranded) [2019])
นีน่า – ณัฐชา เจสสิก้า พาโดวัน รับบทเป็น ราเชล
นิชคุณ หรเวชกุล รับบทเป็น ทิม
ไบรอน บิชอฟ รับบทเป็น ปกรณ์ (พ่อของรุจา)
ปู – สหจักร บุญธนกิจ รับบทเป็น วิชัย

รับชมได้ทาง Netflix

เนื้อเรื่อง/เรื่องย่อ
เรื่องราวของ รุจา คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่อาศัยอยู่กับ ราเชล ลูกสาวตัวน้อยที่นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา วันหนึ่งเธอได้รับการติดต่อจาก วิชัย เพื่อนของคุณพ่อเธอว่า ปกรณ์ คุณพ่อของเธอได้เสียชีวิตแล้ว ให้เธอกลับไปจัดการเรื่องศพและมรดกที่เชียงใหม่ ประเทศไทย

เมื่อมาถึง รุจา ก็ตัดสินใจให้ วิชัย ดำเนินการขายบ้านที่เป็นมรดกที่ตกถึงเธอทันที รวมถึงภาพวาดที่เป็นผลงานของพ่อเธอด้วย (มีภาพวาด 2 ภาพนั้นมีราคาค่อนข้างสูงมาก) เพราะเธอต้องการนำเงินไปใช้ในการรักษาดวงตาของ ราเชล

และเพื่อให้ภาพวาดได้ราคาที่ดีขึ้น วิชัย จึงจะให้ ทิม ลูกชายของเขามาทำการซ่อมแซมภาพวาดต่างๆ ให้กลับมามีสภาพที่สมบูรณ์ขึ้น

วันต่อมา ทิม ได้เดินทางมาถึง และเริ่มดำเนินการซ่อมภาพวาดทั้ง 2 ภาพ นั่นเองที่ทำให้เขาได้พบเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังภาพวาดทั้ง 2 ภาพนี้

เบื้องลึกเบื้องหลังและความทรงจำอันน่าสะพรึงกลัวนั้นคืออะไร ไปร่วมค้นหาคำตอบกันนะฮะ

ความรู้สึกหลังดูจบ
ยอมรับเลยว่าสนุกกว่าที่คิดพอสมควรเลยฮะ หนังสร้างบรรยากาศหลอนๆ และชวนอึดอัดได้ดีตลอดทั้งเรื่อง หนังปล่อยจังหวะฉาก “ผีตุ้งแช่” ออกมาค่อนข้างถี่พอสมควรเลย ซึ่งจะมองว่าช่วยบิ้วท์ให้เราตื่นเต้นไปกับหนังได้ตลอดก็ว่าได้ หรือจะมองว่าน่ารำคาญก็ใช่เหมือนกันนะฮะ คือโดยรวมทางด้านอารมณ์ร่วมของคนดูก็ถือว่ายังไปได้ไม่สุดนะฮะ (มันได้แค่ตกใจกับภาพและเสียงที่ปล่อยออกมาเท่านั้น)

ชอบที่หนังหยิบเอาประเด็นหนึ่งมาเล่น ซึ่งประเด็นที่ว่าก็คือ “ถ้าเราทำเป็นไม่เห็นมัน มันก็ทำอะไรเราไม่ได้” ที่ดูเหมือนจะแอบจิกกัดผู้คนในสังคมที่เป็นประเภท “Ignorance (อิกนอร์แรนซ์)” หรือเรียกง่ายๆ ว่า “พวกทำเป็นทองไม่รู้ร้อน” ซึ่งเป็นคนประเภทที่ถ้าเรื่องไม่ถึงตัวเองก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ทั้งๆ ที่ปัญหาเหล่านั้นมันเกิดขึ้นอยู่ต่อหน้าเห็นๆ แต่พอมันไม่ใช่ปัญหาของเรา ก็แค่ทำเป็นไม่รับรู้และมองไม่เห็นปัญหาเหล่านั้นไปซะก็จบเรื่อง

แต่จุดที่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นัก จะอยู่ที่วิธีการเล่าเรื่องที่ในบางช่วงบางจัวหะดูกระโดดๆ ยังไงไม่รู้ ดูไม่ค่อยลื่นไหลเท่าไหร่ อีกทั้งพลอตเรื่องที่ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่เลย เดาทางได้ไม่ยากเย็นนัก

ในระหว่างทางของเรื่อง ก็รู้สึกว่าเยิ่นเย้อยืดเยื้อไปหน่อย กว่าที่จะมาเฉลยปมและประเด็นหลักของเรื่องก็เกือบจะท้ายเรื่องแล้ว นั่นจึงทำให้ช่วงไคลแมกซ์ของเรื่องดูเร่งรีบและไม่พีคอย่างที่มันควรจะเป็น รวมถึงการคลี่คลายสถานการณ์คับขันในช่วงท้ายเรื่องที่ดูง่ายดายไปหน่อย (เอาจริงๆ ตอนที่ดูอยู่ยังลุ้นเลยว่าจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์เลวร้ายนี้ได้ยังไง เพราะมันดูหาทางออกได้ยากมาก แต่สุดท้าย มันก็ง่ายดายเสียเหลือเกิน)

สรุป >> ให้ไป 7 เต็ม 10 นะฮะ แม้จะไม่ใช่หนังที่ดีอะไรนัก แต่หนังก็ตอบโจทย์ในแง่ของการให้ความบันเทิงได้ดีพอสมควร คนที่ชอบดูหนังผีหนังสยอง ชอบจังหวะตุ้งแช่ ก็น่าจะชอบแหละฮะ

ท้ายนี้ ก็ขอฝากเพจไว้ด้วยนะฮะ คลิกกันเข้าไปอ่านเรื่องอื่นๆ เพิ่มเติมกันได้เลยฮะ